Włośnica jest chorobą pasożytniczą wywołaną rozwojem w organizmie człowieka lub zwierzęcia nematody - Trichinella spiralis. Pasożyt ten wytępuje u ludzi i zwierząt (świnie, niedźwiedzie, szczury, lisy) w mięśniach, jako larwy w postaci cyst. Spożycie zakażonego mięsa , szczególnie wieprzowiny i dziczyzny może doprowadzić do zakażenia tym pasożytem.
Osoby zarażone Trichinellą spiralis, czują się cały czas zmęczone, nawet po dobrze przespanej nocy trudno jest im rozpocząć dzień, stają się drażliwe, wzrasta u nich lęk, ataki paniki, płaczliwość, czasem mają depresję oraz skarżą się na wieloletnią bezzenność , na którą nie znajdują żadnej konkretnej przyczyny.
Głównym obciążeniem w wyniku obecności tej nematody w organizmie, są bóle lub/i skurcze mięśni, zwłaszcza mięśni nóg (szczególnie łydek), barków , mięśni szyi czasami mięsni rąk i stóp. Obecność Trichinelli spiralis można również rozpoznać po specyficznym rodzaju dyskomfortu (łamanie, wykręcanie całego ciała), który zaczyna sie póznym wieczorem i trwa nawet do 4 lub 5 godziny rano.
Najczęściej w odpowiedzi na skargę pacjenta na bóle mięśni, lekarz zaleca przyjmowanie magnezu. Co daje magnez w tej sytuacji?
Ponieważ magnez jest antagonistą wapnia, przywrócenie normalnego poziomu magnezu prowadzi do rozpuszczenia złogów wapnia oraz usunięcia jego nadmiarów z organizmu. Nadmiar wapnia w organizmie nie jest jedynie spowodowany niedoborem magnezu, ale również obecnością larw Trichinelli spiralis, które znajdują się w wapiennych cystach . Jeżeli ilość larw jest duża i są one w mięśniach przez długi okres czasu, to prowadzi to do zwapnienia mięśni, a następnie do ich napięcia i skurczy, których nie można wyeliminować za pomocą oddziaływań typu: masaże, akupunktura, akupresura, itp.
Powszechnie uważa się, że głównym zródłem zakażenia Trichinallą spiralis jest mięso wieprzowe oraz dziczyzna. Z wieloletniego doświadczenia wiemy, że również weganie i wegetarianie są obciążeni Włośnicą i mają wszystkie jej objawy, pomimo braku mięsa w ich diecie. Dlaczego tak się dzieje? Naszym zdaniem, do zakażenia może dojść, kiedy przygotowujemy bezmięsne posiłki używając noży i deski krajalniczej, które są używane również do krojenia mięsa i tym samym mogą być obciążone mikroskopijnymi cystami pasożyta, ale również wtedy, gdy nie przestrzegamy podstawowych zasad higieny. Osoby, które często jadają poza domem , są bardziej narażone na zakażenie.
Uwaga! Wieprzowina i dziczyzna nie będą obciążone larwami Trichinelli spiralis, jeżeli poddamy je obróbce termicznej w bardzo wysokiej (ponad 80°C) i bardzo niskiej (-40/-50°C) temperaturze. Należy pamiętać o tym, że wędzenie i solenie mięsa nie likwiduje larw tego pasożyta.
Stadia rozwoju Trichinelli spiralis.
Wraz z zakażonym mięsem trafiają do żołądka człowieka larwy (tzw. cysty), gdzie pod wpływem kwasów trawiennych ropuszczona zostaje ich otoczka, larwy zostają uwolnione i przedostają się do jelita cienkiego. Tam, po upływie 1-2 dni, osiągają dojrzałość płciową i kopulują. Samce osiagają 1,4 – 1,6 mm, a samice 3-4 mm długości. Samica rodzi nowe pokolenie larw , około 1500 sztuk, które przechodzą przez ścianę jelita, przedostają się do krwioobiegu i rozprzestrzeniają się po całym organizmie. Po wniknięciu do włókna mięśniowego zwijają się w spirale i otorbiają wapiennymi otoczkami. To właśnie larwy w postaci wapiennych cyst są przyczyną większości opisanych wyżej bólów. Cysty mogą przebywać w mięśniach nieograniczoną ilość czasu, czekając na kolejnego właściciela. Stopień obciążenia Włośnicą zależny jest od ilości larw, które znajdują sie w organizmie.
Choroba Włośnica przebiega u człowieka w dwóch etapach. Pierwszy etap charakteryzuje się gorączką i zaburzeniami przewodu pokarmowego, typu: łagodny ból brzucha, nudności, biegunka, które pojawiają się w pierwszych dniach po zakażeniu i znikają po 10 dniach (lub wcześniej). To czas, w którym larwy rozwijają się w jelicie cienkim.
W drugim etapie trwającym 2-3 tygodni od zakażenia, larwy rozprzestrzeniają się po całym organizmie, obciążając mięśnie i naczynia krwionośne, co prowadzi do bólu mięśni, stawów i wywołuje ciężkie, ogólne osłabienie organizmu. Czasami dodatkowo, bólowi mięśni towarzyszy obrzęk powiek i/lub obrzęk twarzy. W niektórych przypadkach, Trichinella spiralis może uszkodzić mięsień sercowy i spowodować ból serca, tzw. Tachykardię.
Niestety, większość zakażonych Włośnicą osób nie wie o jej istnieniu, a nawet jeżeli mają wyżej wymienione obiawy, to nie wiążą ich z jej obecnością.
W naszym centrum, obecność Trichinelli spiralis sprawdzamy za pomocą Vega-testu (tzw.Vegetatywno Rezonansowego testu), a w przypadku zdiagnozowania obciążenia , dobieramy indiwidualne częstotliwości, które zakłócą procesy metaboliczne pasożyta i doprowadzą do jego usunięcia.
Skuteczność terapii zależy od stopnia zakażenia, tzn. ilości larw w organizmie, a szczególnie od rezerw układu odpornościowego organizmu, rezerw adaptacyjnych, pH tkanek i narządów, etc. Terapia trwa zazwyczaj 2-3 dni , tzn, 2-3 sesje po kilka godzin każdego dnia i polega na poddawaniu organizmu działaniom pola elektromagnetycznego ze specjalnie dobraną częstotliwością. Zalecamy dodatkowo przyjmowanie cytrynianu magnezu, który ma za zadanie rozpuścić wapienne cysty we włóknach mięśniowych.
Obecność Trichinelli spiralis w organizmie może być stwierdzona in vitro w drugim tygodniu po inokulacji, kiedy liczba eozynofili (eozynofilnych leukocytów) we krwi zwiększa się z 20% do 40-50% oraz zwiększa się koncentracja enzymów tkanki mięśniowej (kinaza kreatynowa, dehydrogenaza mleczanowa, LDH). Badania labolatoryjne nie wykażą obecności cyst larw w tkance mięśniowej.
W niektórych przypadkach, do zdiagnozowania Włośnicy wykorzystywana jest biopsja tkanki mięśniowej; jeżeli liczba cyst jest duża, to można ją zobaczyć pod mikroskopem.
Kiedy Trichinella spiralis dostaje się do organizmu, układ odpornościowy zaczyna sobie z nią radzić rozwijając przeciwciała, są to specyficzne białka, tzw. immunoglobuliny. Istnieje zasadniczo pięć typów immunoglobulin: IgG, IgM, IgE, IgA i IgD.
Przeciwciała IgE pojawiają się w początkowej fazie zakażenia Włośnicą. Jednak, mają miejsce przypadki, gdzie mimo infekcji , analiza IgE była ujemna. Dlatego, postawiona diagnoza w oparciu o te przeciwciała nie jest miarodajna.
Najbardziej odpowiednie do diagnostyki są przeciwciała IgG. Są one obecne we krwi w największej ilościi (w porównaniu do innych rodzajów immunoglobulin) i można je wykryć we krwi po 12-60 dniach od zakażenia; im silniejsze zakażenie, tym wcześniej pojawiają się przeciwciała. Wysokie poziomy IgG utrzymują się przez długi czas, od miesiąca do roku.
Włośnica może i często prowadzi do powikłań typu: zapalenie mięśnia sercowego, niewydolność serca, zapalenia płuc, zapalenia wątroby, oraz zapalenia opon mózgowych.